عسل منبع انرژی زنبورها است. بدون آن از گرسنگی خواهند مرد. عسل همچنین مواد مغذی ضروری را در آب و هوای نامناسب و ماه‌های سرد سال فراهم می‌کند. زنبور عسل، گونه‌ای از زنبورهاست که در تولید عسل تجاری استفاده می‌شود، هر زنبور عسل در طول عمر خود فقط یک دوازدهم قاشق چای خوری عسل تولید می کند. به میزان قابل توجهی کمتر از آنچه اکثر مردم انتظار دارند. یک زنبور تا 1500 گل را بازرسی می‌کند تا شهد کافی برای پر کردن معده‌ی عسل خود جمع کند. معده‌ی عسل معده‌ی دوم و جداگانه‌ایست که در آن آنزیم‌ها شروع به تجزیه شهد به عسل می‌کنند. پس از بازگشت به کندو، برای تکمیل فرآیند عسل‌سازی، این ماده توسط «زنبورهای خانگی» بازگردانده شده و جویده می‌شود. کندو به عنوان یک مجموعه عمل می‌کند تا برای هر عضو ذخایر کافی فراهم کند، عسل برای سلامت کندو ضروری است.


اعمال غیر اخلاقی
هدف زنبورداران معمولی برداشت حداکثری عسل است و عملکرد بالای عسل به عنوان نشانه موفقیت در نظر گرفته می‌شود. هنگامی که کشاورزان عسل را از کندو خارج می کنند، به جای عسل واقعی محصولی قندی را جایگزین می‌کنند که به طور قابل توجهی برای سلامت زنبورها مضر است زیرا فاقد ریزمغذی‌های ضروری عسل است.

در زنبورداری معمولی، زنبورهای عسل به طور خاص برای افزایش بهره‌وری پرورش داده می‌شوند. این اصلاح انتخابی، مخزن ژنی جمعیت را باریک می‌کند و حساسیت به بیماری و مرگ و میر در مقیاس وسیع را افزایش می‌دهد. بیماری‌ها نیز با واردات گونه‌های مختلف زنبور عسل برای استفاده در کندو ایجاد می‌شود.

این بیماری ها سپس به هزاران گرده افشان دیگر که ما و سایر حیوانات به آنها اعتماد می‌کنیم سرایت می کند و این افسانه رایج که تولید عسل برای محیط‌زیست ما مفید است را مورد انتقاد قرار می‌دهد.

علاوه بر این، کندوها را می‌توان پس از برداشت حذف کرد تا هزینه‌های کشاورز کاهش یابد. زنبورهای ملکه اغلب بالهای خود را توسط زنبورداران از دست می‌دهند تا از خروج آنها از کندو برای تولید یک کلنی جدید در جای دیگر جلوگیری شود.

پرورش انبوه زنبورهای عسل بر جمعیت سایر حشرات شهدخوار رقیب از جمله سایر زنبورها تأثیر می‌گذارد. تعداد زنبورهای بومی که تحت تأثیر افزایش روزافزون تعداد زنبورهای پرورشی قرار گرفته‌اند، کاهش یافته است.

واردات و صادرات عسل همچنین ردپای کربن ما را از طریق انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با حمل و نقل افزایش می‌دهد.

جایگزین های گیاهی
برخلاف زنبورها، انسان ها می‌توانند بدون عسل در رژیم غذایی خود رشد کنند. خوشبختانه، تعداد زیادی از جایگزین‌های گیاهی به راحتی در دسترس برای کسانی که شیرین پسندتر هستند دارند وجود دارد. شربت خرما، شربت افرا، ملاس، شربت کره، شربت طلایی و شهد آگاو همگی گزینه‌های مناسبی هستند که نه تنها می‌توانند لذت جوی ما برای طعمی شیرین را ارضا کنند بلکه به هیچ زنبوری هم آسیب وارد نکرده‌اند.

اگر مایل به حمایت از زنبورها هستید، لطفاً موم یا عسل نخرید.